melek's blog
39, Florence, Ιταλία
25.07.2014
შენ ვერ გაიგებ, როგორ ცრიდა ბავშვობის წლებში,
როგორ აწვიმდა სკოლის ბაღში წიწვიან ნაძვებს,
როგორ გელოდა მონატრება, ცრემლების თქეშით
და როგორ ვგრძნობდი შენს სიყვარულს, ბავშვურად, ცამდე..
შენ ვერ გაიგებ, რა ვიგრძენი, როდესაც გნახე,
როგორ მიყვარდა, პაწაწინა, შენი თითები,
როგორ ჩნდებოდა ნაცრისფერი ღრუბელი ცაზე
და როგორ რთავდნენ შენს ბილიკებს თოვლის ფიფქები...
შენ ვერ გაიგებ, რომ ველოდი თებერვლის მოსვლას
და შენთან ერთად, როგორ ვზრდიდი მოსაკლავ გრძნობას
ეკლიან გზაზე, გაჭირვებით როგორ ვიარე
და უშენობა მერამდენედ გადავიტანე...
შენ ვერ გაიგებ, როგორ მკლავდა მომავლის ხედვა
სადაც, ვიცოდი, შენთან ერთად ვერ ვიქნებოდი,
როგორ მათოვდა თებერვალში, მყინავი სევდა,
რომ გდომებოდა, სანთლადაც კი ავენთებოდი...
შენ ვერ გაიგებ, როგორ მთხოვდნენ…
25.07.2014
მე გაპატიე, რომ არ გიყვარდი,
ჩემთან ტყუილად თამაში სიტყვის,
გრძნობებზე ისე ამომიყვავდი,
რომ აფეთქვება მეგონე კვირტის...
ვიფიქრე მხოლოდ მე მიხდებოდი...
შემყარე დარდი ამაო დღეთა,
მე გაპატიე, რომ არ მხვდებოდი,
როცა ბავშვივით მოვჰქროდი შენთან...
შენ გაზაფხულზე წახვედი მაშინ,
მახსოვს ატმებსაც ეცვალათ ფერი,
შეციებული დამტოვე ქარში,
მე გაპატიე ის ყველაფერი...
არც ის იფიქრო, რომ გმართებს ვალი,
რა მოხდა მერე, ფუჭად ვათიე,
ისევ უფალმა მარგუნა ძალი,
მითხრა თუ გიყვარს, შენ აპატიე...
თაკარა გრძნობის მზეში მიმყავდი,
სული და გული ამოვიხეთქე,
მე გაპატიე, რომ არ გიყვარდი,
შენც მაპატიე, რომ გაგაღმერთე...
25.07.2014
როდის - არ ვიცი,
ადრე,
თუ გვიან,
მაგრამ ოდესმე იქნება,
ვიცი:
დაგრჩება გულის კარები ღია
და დაგაფიქრებს ტკივილი:
რისთვის?
რისთვის ან ვისთვის ხარჯავდი ღიმილს,
წმინდა სხეული ვის დაანებე?
მოვა,
დარეკავს წვეთები წვიმის
და ჩამორეცხავს ღიმილს თვალებზე...
ღირდა
თუ არა,
იგი რაიმედ,
ვისაც კარივით გაუღე გული?
მოვა,
დარეკავს წვიმა,
ვაიმე,
გადაგეშლება ვარდივით წყლული...
როდის - არ ვიცი,
ადრე,
თუ გვიან,
მაგრამ ოდესმე იქნება,
ვიცი:
დაგრჩება გულის კარები ღია,
როგორც ოდესღაც დატოვე სხვისი!
03.09.2014
ის ცრემლი მიყვარს, ის წმინდა ცრემლი,
დედას რომ მოსდის როცა შვილს აჩენს,
ცრემლი ოცნებით გაღვივებული,
შვილს რომ ეცემა როცა თვალს ახელს...
ის გული მიყვარს, ცრემლით გამთბარი,
დედის გრძნობებით გახარებული,
ის გული მიყვარს როცა ოცნებობს,
შვილი გაზარდოს გალაღებული...
იმ საოცნებო წუთების მსგავსად,
როცა სიცოცხლე ამ ქვეყნად მოდის,
იმ უჩვეულო წუთების ფასად,
ბოლო მოეღოს უსაზღვრო ლოდინს...
დრო მიდის ჩუმი, შეუჩერებლად,
შვილი იზრდება, დედა ბერდება,
გული ისევ ძგერს შეუსვენებლად,
მაგრამ დრო მიდის, სუნთქვა ჩერდება...
ის ცრემლი მიყვარს, ჩაფიქრებული,
სევდით აღსავსე მოთრთის სახიდან,
ის ბოლო ცრემლი დედის გულს ათბობს,
სიმწრითნაღვარი შვილის თვალიდან...
ცხოვრება ასე რთულია მხოლოდ,
დედა მიდის და შვილი კი რჩება,
დედას ეცემა…
18.07.2014
თუ ერთხელ მაინც, არ ყოფილხარ ძირს დაცემული,
ვერ დაინახავ, ფეხზე მდგომი როგორ გიყურებს,
უფრო ადვილად აღმოჩნდები ყველას სამიზნე,
ვიდრე ელოდო, მოვა ვიღაც წამოგაყენებს!
თუ ცრემლის წვიმას არასოდეს წაულეკიხარ,
ძნელია იგრძნო მარტოსული რამ აატირა...
თუ არ მოვიდა ვიღაცა და მოგწმინდა ცრემლი,
ისე ვერ იგრძნობ, რა სევდა აქვს მარტოსულ მტირალს!
თუ არ გიგრძვნია გაჭირვების მძიმე მარწუხი,
ვერ დაინახავ სხვის თვალებში მძინარე ტკივილს,
თუ ბეწვის ხიდზე ერთხელ მაინც არ გაიარე,
ნუ გგონია რომ დაინახავ ნამდვილ სიყვარსულს!
თუ ჯოჯოხეთში არ ყოფილხარ ერთხელ ნამყოფი...
სამოთხისაკენ ისე სწრაფვა აღარ გექნება,
სინანულია რომ მიჰყევხარ ამაღლებამდე,
სიკვდილის მერე, შენი მხოლოდ სახელი რჩება!
გამოცდას მიწყობს დრო და... როგორც გამხმარ…
18.07.2014
ბედნიერებავ, შემიჩერდი ერთხელ კარებთან...
გიხილო მხოლოდ, კმაყოფილი დავრჩები ამით...
მოდი დადექი, ამ შიშველ და დაღლილ თვალებთან...
რომ აირეკლოს შენი სხივი, სულ ერთი წამით...
იქნება გიცნო, იქნებ გზაზე ამცდი შემთხვევით...
მეც რომ შემეძლოს, დავიფიცო ნანახი მყავხარ...
არ გთხოვ დარჩენას, არც გაგკიცხავ და არც გემთხევი...
უბრალოდ მინდა დავიჯერო, ოცნება არ ხარ...
ბედნიერებავ, მხოლოდ ერთხელ შემახე ხელი...
აწი რომც დარჩე, ვერ მოგიხდენ, არა მგონია...
გთხოვ დამანახე, რა სხივი გაქვს ასეთი მწველი...
ვთქვა, შენს სტუმრობას, რა ლამაზი ცრემლი ჰქონია...
ნახვად გინატრებ, მერე წადი გიცდის რამდენი...
ბედნიერებავ, სიხარულის თანაზიარო...
მხოლოდ დამლოცე, ვიდრე ბოლო იმედს განვდევნი...
რომ კიდევ შევძლო და ტკივილთან ერთად ვიარო ...
18.07.2014
ბედნიერებავ, შემიჩერდი ერთხელ კარებთან...
გიხილო მხოლოდ, კმაყოფილი დავრჩები ამით...
მოდი დადექი, ამ შიშველ და დაღლილ თვალებთან...
რომ აირეკლოს შენი სხივი, სულ ერთი წამით...
იქნება გიცნო, იქნებ გზაზე ამცდი შემთხვევით...
მეც რომ შემეძლოს, დავიფიცო ნანახი მყავხარ...
არ გთხოვ დარჩენას, არც გაგკიცხავ და არც გემთხევი...
უბრალოდ მინდა დავიჯერო, ოცნება არ ხარ...
ბედნიერებავ, მხოლოდ ერთხელ შემახე ხელი...
აწი რომც დარჩე, ვერ მოგიხდენ, არა მგონია...
გთხოვ დამანახე, რა სხივი გაქვს ასეთი მწველი...
ვთქვა, შენს სტუმრობას, რა ლამაზი ცრემლი ჰქონია...
ნახვად გინატრებ, მერე წადი გიცდის რამდენი...
ბედნიერებავ, სიხარულის თანაზიარო...
მხოლოდ დამლოცე, ვიდრე ბოლო იმედს განვდევნი...
რომ კიდევ შევძლო და ტკივილთან ერთად ვიარო ...
29.07.2014
ღამის ორ საათზე, ჩემი ოთახისკენ,
ფრთხილად, შეუმჩნევლად მივდივარ,
ბნელა, სიცივეა, წყვდიადს მაგონებს და
დაბადებიდან ეს შიში მაქვს...
მერე ცოტა ნელა თვალი მეხუჭება,
გადავბრუნდები და არ წევხარ,
ხელებს ბალიშისკენ მივაქანებ უცებ,
უცებ ისევ გული დამწყდება...
საბანს დავიფარებ, მაინც ამ გაყინულ
სხეულს კიდევ, რომ არ შეცივდეს,
გულზე ხელს დავიდებ, ისევ აჩქრებულს
ღამის შიში ახრჩობს ჯერ კიდევ...
ცოტას ვიფიქრებ და, ცოტა შეიძლება
ცრემლიც გადმოვარდეს ბალიშზე,
სწორედ იმიტომ რომ ასე მენატრები,
შენ კი ჩემს ლექსებსაც არ ისმენ...
მერე გაყინული ხელით შევიწმენდ და
ცივი ხელები გულს მიჩუყებს,
უცებ მახსენდება ოდესღაც რომ მოხვალ,
ეს ცოტათი დარდსაც მიყუჩებს...
მერე საბოლოოდ გადავბრუნდები და
თვალებს ღრმად დავხუჭავ ძილისთვის,
მაშინ…
29.07.2014
გნატრობდი და... არ მოხვედი ჩემთან...
წლებთან ერთად შეერიე ნისლებს...
მე მიყვარდი... ფიქრში მუდამ მახლდი...
გიპოვე და...დამეკარგე ისევ...
ოცნებებში გაზაფხული მახლდა...
ახლა კი ვგრძნობ მკაცრი ზამთრის სუსხებს...
მე მიყვარხარ... მენატრები... ძლიერ...
დრო წაიღებს წუთისოფლის წუთებს...
მოდი!
25.07.2014
თუ ქალის მკერდზე არ დამხობილხარ,
თუ ძუძუს თავზე არ გიკბენია,
თუ ქალი ოთხად არ მოგიკეცავს
სხვა უკეთესი რა გიგემია...
თუ თბილ თითებით თმებს არ უფურჩქნი,
თუ ქალის კვნესა ყურთ არ გსმენია,
ქალს ფეხებამდე თუ არ გალოკავ,
სხვა უკეთესი რა გიგემია...
თუ ხშირ სუნთქვაში შვებას არა გრძნობ,
თუ გრძნობით ოფლი არ გიდენია,
ღამე ჩურჩულში თუ არ დაგიწვავს,
სხვა უკეთესი რა გიგემია...
ხომ არ გგონია, შენთვის არ მოთოვს,
შენთვის სიკვდილი კარზე არ მოვა
და ერთი წუთით მოსულს ამქვეყნად,
წუთები უღვთოდ მოგეჩვენება,
ჩაგიკრავს გულში ღვთიური ლოცვა
სთქვი, რომ ამ ქვეყნად არ გიცხოვრია...