მე გაზაფხულთან ვიწექი გუშინ,
უნდა მოვიპარო ყველა სიყვარული,
ქალი სიყვარულის სიმბოლოა, მშვენიერ გრძნობებში ჩაქსოვილი...
მინდა რომ იყო ჩემი, და იფერებდე მორცხვად...
მივდივარ, შენს სულში ვერ ვნახე ადგილი,
მე წავედი...
უაზროა ეს ცხოვრება,
ქალი! ქალი მზისაგან და სათნოებისაგან გაუჩენია უფალს, ქალს სხვანაირად ენატრება და უყვარს! ვერ შეედრება ქვეყნად ვერცერთი ძალა, ქალში გაჩენილ ახალ უმანკო სუნთქვას! რა არის უფრო დიდი გმირობა ქვეყნად?! დედობა... დედობა ჯილდოდ უბოძებია უფალს....
შენ რომ უყვარხარ ჩემი გულია, რატომ გონია შენ ეს ზღაპარი??
შენი თვალები სასწაულია და ჩემი გრძნობის თავშესაფარი,
ნეტავ რა გითხრა ამ შიშორიდან, მწუხარე გულით რა შემიძლია?
ყველაფერს დავთმობ ამ ქვეყნად მაგრამ, უშენოდ ყოფნა არ შემიძლია...
შენ თუ ოდესმე მოგენატრები და უჩემობას სიგიჟე ახლავს,
შორს ნუ მომძებნი, ცაში თუ გზაში, გულში მომძებნე, შენ მე იქ მნახავ...
ლამის სიცოცხლე დავთმო შენს გამო, ერთხელ გნახო და ხელი შეგახო...
ლამაზ სიზმრებად მოდიხარ მარტო, შენ არც კი იცი მე როგორ გნატრობ!
პატარა ბიჭუნამ ჰკითხა დედას: - რატომ ტირიხარ? დედამ კი უპასუხა: - იმიტომ რომ ქალი ვარ, მე არ მესმის უპასუხა ბავშვმა, დედა ჩაეხუტა მას და უთხრა: და ვერც ვერასდროს გაიგებ, მოგვიანებით ბიჭმა მამას ჰკითხა: - მამი რატომ ტირის დედა ასე ხშირად? ყველა ქალი ტირის უმიზეზოდ, უპასუხა მამამ, ეს ყველაფერია რის თქმაც მან შეძლო... ბიჭი გაიზარდა და ამ დრომდე აინტერესებს რატომ ტირიან ხშირად ქალები... ბოლოს და ბოლოს მან ღმერთს მიმართა და ჰკითხა: - ღმერთო რატომ ტირიან ქალები ასე ხშირად? ღმერთმა უპასუხა: - ქალი განსაკუთრებულია, მე მას საკმარისად ძლიერი მხრები მივეცი, რომ მან მთელ მსოფლიოს გაუძლოს და ამავე დროს საკმაოდ რბილი კომფორტის მისაცემად,…