salloo's blog

მორჩა... ყველაფერიმორჩა!
საკმარისიარაცვწერე...
უკანარაფერიმომრჩა,
არცწინმელოდება „მერე“.

ღამემმოიცილაქერქი,
დღეჰგავსფერმოკლებულტილოს;
მეკიუშენობისგვერდით
სულისამოვსებასვცდილობ

შენზეფიქრითადა, ვიცი,
უკვეგადავაწყდიჯებირს...
ფეხქვეშაღარმყოფნისმიწა,
როგორჩამიმთავრდნენგზები!

დღემდეყველაფერივცადე,
გზებსაცმოვყვებოდიქვიანს.
შენხომმართალიხარცამდე!
მეხომუსამართლომქვია...

მივალ, აღარსაითმივალ,
გზებსაცდავუმთავრდი. მეკი -
მტკივა, იცი, როგორმტკივა,
შენთვისგაღებულინეკნი.

ახლაკაცზეუფრომეტად
ვგავაროკეანეს - დაცლილს.
ღმერთო, დაიფარე, ბედად
გზაზედარჩენილიკაცი!..

ადამიანები ოდითგან დაეძებენ დაკარგულ სითბოს.სულ სცივათ, სცივათ და ვერ თბებიან... ჯერ გამოქვაბულს მიაშურეს, შეიმოსნენ, ცეცხლიც გამოიგონეს...მაინც ვერაფრით გათბნენ. უფრო მერე სახლებიც აიშენეს, კიდევ მერე, უფრო კომფორტულები:გათბობა, თბილი წყალი... ვერ იქნა და ვერ გათბნენ...არა და ახსოვთ ის დრო, როცა სასიამოვნოდ სთბილოდათ. არსაიდან, არცერთი ჭუჭრუტანიდან არ აღწევდა მათთან სიცივე, ახსოვთ რა კარგი იყო ის სითბო...ისეთი კარგი, რომ სიკვდილიც კი, ძვლებისგაყინვამდე ცივი სიკვდილიც ვერ ერეოდა ამ სითბოს... რა დაკარგეს ასეთი სითბოსმფრქვეველი? -გული...? მხურვალე და მოგიზგიზე... საწყალი ადამიანი, მთელი ცხოვრება, ასე უსაშველოდ რომ აფათურებს ბნელში ხელებს და დაეძებს საკუთარ გულს... ან სხვისას...