ჩვენ ყველას, ჩვენი ღირსება დაგვაქვს,
და ჩვენ ნაკლს ჩვენვე ვატარებთ მხრებით.
ხანდახან ვიცით როგორ მოვიქცეთ...
ხანდახან ვიცით და მაინც ვცდებით...
ხანდახან მინდა თავი დავხარო,
და ღამე ლოცვით მინდა ვათიო,
ვინ ვარ? რომ ვინმეს ცოდვები ვთვალო?
ან ვინმეს რამე არ ვაპატიო?
მე მიყვარს შენი უნიღბო სახე,
როცა გვერდით ხარ რწმენით ვივსები,
ადამიანო მე შენ მიყვარხარ
ყველა ნაკლით და ყველა ღირსებით.
ჩვენ ყველას, ჩვენი ღირსება დაგვაქვს,
და ჩვენ ნაკლს ჩვენვე ვატარებთ მხრებით.
ჩვენ ყველას, ჩვენი ღირსება დაგვაქვს,
და ჩვენ ნაკლს ჩვენვე ვატარებთ მხრებით.
ხანდახან ვიცით როგორ მოვიქცეთ...
ხანდახან ვიცით და მაინც ვცდებით...