M k's blog
am mitovebas,mxolod chemit chumad avitan,arapers vitxov,shenc ubralod ase gamige.bevri mova da,uchemobis dagrcheba gancda,tan ise dzlier,rom vexarapers vexar gaxdebi.ijdebi marto,gatenebul xameshi sadac,chemze piqrebi samudamod binas daidebs.mere ra tu,clebis cin shen gerqva chemi
ჩემი გული ძგერს მათთვის ვისაც შეუძლია მისი მოსმენა, ხოლო დანარჩენებისთვის მე გული არ მაქვს
ღმერთო მომეხმარე, ფეხზე დამაყენე. გზას არ ამაცდინო, სულ წინ გამახედე. ღმერთო დამიფარე, ბოროტს ამარიდე. რწმენა დაკარგული ისევ აღმიდგინე.
მე ასეთი ვარ! აი ზუსტად ასეთი, როგორიც ვჩანვარ .. უცნაური და ზოგისთვის ამოუხსნელი! გიჟიც და წყნარიც .. ბევრისთვის ცივი და ბევრისთვის თბილიც! ზოგისთვის ეგოისტიც და ტკბილიც .. მაგრამ ეს მე ვარ .. როგორიც ვარ! და მე ვერავინ ვერ შემცვლის
როცა ჩუმად ვარ და არ ვამბობ მე არცერთ სიტყვას
იქნებ იმას ვგრძნობ, რაც რომ სიტყვით არ ძალმიძს ითქვას,
მერე რა მოხდა.. თუ ჩემი ხმა არ ისმის ყურში,
ყველა მეგობარს... მე ხომ ჩუმად ვიხუტებ გულში????.
ყველა სიტყვით ერთად მინდა მოგეფერო,
რაც შენამდე არ ვიცოდი და მასწავლე,
ახლა უკვე შენს ფერებად ვაფერადებ,
ერთდროს მხოლოდ მონაცრისფრო არე-მარეს.
იტან შტორმებს, ქარიშხლებს თუ წყალდიდობებს
და სიმშვიდეს შენებურად მინაწილებ,
ჰაერს მჩუქნი სუფთას, ლექსის კაფსულებით,
ღრუბლებს აფთხობ, ჩემს ახლოს თუ ჩაიარეს,
მე კი, მხოლოდ ჩახუტება შემიძლია,
როცა გიჭირს, ანდა, როცა ხარობ რამეს,
ახლაც ასე, ჩემებურად გეხუტები,
და მანდ ყელთან… მოგიყვები ახალ ამბებს.!!!.
წირვის შემდეგ მღვდელმა გამოაცხადა: შემდეგ კვირას სიცრუეზე ვისაუბრებთ. უფრო ადვილად რომ შეიმეცნოთ ჩემი ქადაგება, შინ მარკოზის სახარების მეჩვიდმეტე თავი წაიკითხეთო. კვირის თავზე მღვდელმა ქადაგების წინ გამოაცხადა: ვინც მეჩვიდმეტე თავი წაიკითხა, ხელი აწიოსო. თითქმის ყველამ აწია ხელი. - სწორედ ამიტომ მინდოდა თქვენთან სიცრუეზე მესაუბრა, -თქვა მღვდელმა, - მარკოზის სახარებაში მეჩვიდმეტე თავი საერთოდ არ არსებობს.
ვიდრე ცოცხალი ხარ იცოცხლე. წინ წადი მაშინაც კი, როცა უკვე ყველას ჰგონია, რომ დაეცემი
მთელ მსოფლიოში, შური და ბოღმა..
ადამიანთა ცოდვილი მოდგმა.
აქ სიყვარულის,ძნელია პოვნა..
აქ ყოველ ბოროტს მოუნდა ლოცვა.
ქალაქს აღარ აქვს,ნათელი ფერი
უსამართლობამ იფეთქვა ჩვენში..
აქ ყოველ მდიდარს უგებენ ნაბადს..
აქ ყოველ ღარიბს აყრიან ნაგავს..
გაურკვევლობა სიცოცხლეს ღაფავს,
ჩემი მიზნებიც ბნელია რაღაც..
აქ მეგობრობას თელავენ ფეხით,
აქ შემოდგომას აქვს მუქი ფერი..
აქ ვერ გაიგებ,ვინ რისთვის იბრძვის..
აქ სიხარული,მუდამ ცუდს ეტრფის..
ნეტავ რა არის კარგი ამაში..
აქ ხომ გრძნობებზე უყვართ
"არავის მისცე უფლება გახდეს შენი ყველაფერი, რადგან როდესაც ის წავა, შენ გაქვს არაფერი