17.11.2008
34, Strumitsa, ΠΓΔΜ
* * * * * * * * *
Времето одминува,
осаменоста останува.
Светот на дланка,
а срцето под кожа тешко дише.
Промени во мене,промени во тебе,
промени на чувства,промени на потреби.
промени на чувства,промени на потреби.
Грешки во реагирање,
грешки во одбирање,
препрека.
грешки во одбирање,
препрека.
Ќе се поправам, ќе се вратам во нормала,
само се случуваат промении тешко ги разбирам,
погрешно ги толкувам и се фаќам како за сламка во чаша коњак со чоколаден прелив
за нешто што не е толку магично одколку што е она што го имаме.
Затворам очи и те гледам тебе,твоите очи, твоите насмевки,
твоето срце во моите солзи.
Никогаш не ме остави, но те немам.
Ми недостигаш...
само се случуваат промении тешко ги разбирам,
погрешно ги толкувам и се фаќам како за сламка во чаша коњак со чоколаден прелив
за нешто што не е толку магично одколку што е она што го имаме.
Затворам очи и те гледам тебе,твоите очи, твоите насмевки,
твоето срце во моите солзи.
Никогаш не ме остави, но те немам.
Ми недостигаш...
Еден е животот и враќање нема.
Живеам за да те видам и допрам повторно,
но сега сум осамен.
Како пуст лебед на Охридско езеро,
те чекам
ТЕБЕ...
Осамениот лебед без другарче
УМИРА!
265 views
супер..позз:)
fala.. pozz
немам зборови!
falaa:)
прекрасен блог......
falaa:)