Пријатели беа... ТОЈ и ТАА... ДА... пријатели...

Но ТОЈ немаше храброст да си ја отвори душата пред нејзиното нежно лице...скоро беше убеден деека ТАА ќе го одбие...ја САКАШЕ повеќе од себе...ама не пријателски...не повеќе...се боцна на отровната Аморова стреличка...ТАА пак го сакаше уште од самиот почеток... само не сакаше да го изгуби како пријател...си мислеше дека ако му спомне дека е заљубена во него ке го изгуби пријателството кое толку многу ги спојуваше...но се чини дека не ги спојуваше пријателството... ЉУБОВТА ќе да беше... се сакаа, а ТАА не знаеше дека и ТОЈ ја сака... ниту пак ТОЈ знаеше за НЕА...

Еден ден ТОЈ се реши на првиот чекор.... а веројатно и последен...

М: Може ли да разговараме во врска со нешто сериозно...НЕ! Не да разговараме...рече ТОЈ...сакам да ти кажам нешто а ти само да ме слушаш...

Ж: ХАХА па кога не сум те слушала...а и ТИ мене не можам да се пожалам...хаха

М: хаха добро тогаш...Знам дека после ова што ќе ти го речам нема да биде се исто помеѓу нас...дека пријателството можеби ќе го снема...но можеби ќе се роди нешто ново...

Ж: (насетувајќи за што се работи и беше пресреќна поради тоа) ајде де не ме плаши...

М: Само сакам едноставно да ти кажам...дека ТЕ САКАМ...вљубен сум во тебе...

Ж: ама...

М: ТЕ МОЛАМ не вели ништо во овој миг... дозволи да уживам во моментот додека го изговарам... ТЕ САКАМ...

Ж: ама...

М: шшшшш.....те молам...

Тој миг ТОЈ се сврте и веднаш замина оставајќи ја сама во паркот...

Ж: АМА... и јас тебе ТЕ САКАМ....будалче едно зошто не ми дозволи да се искажам...(сепак беше среќна, но тој веќе не ја слушаше и најверојатно беше некаде далеку...)

Вечерта ТАА најде писменце на прозорецот на кое јасно пишуваше:

“Свесен сум дека не чувствуваш љубов кон мене, затоа решив никогаш повеќе да не се видиме....само запомни дека барем ЈАС ТЕ САКАМ!!!“

Очите и се насолзија излезе од дома....но не знаеше по кој пат да тргне да го пронајде.....

Μου αρέσει! 4