Biz tez-tez "sevgi narkotik kimidir" sözünü eşidirik. Lakin bunun nədərəcədə düzgün olub olmadığına əhəmiyyət belə vermirik. Yaxın zamanlarda, alimlər belə bir nəticəyə gəlmişlər: romantik münasibətlər doğurdan da bizim beyin mərkəzində reaksiya yaradır və eyni ilə müxtəlif narkotik maddələrin təsirə bərabər olur.
Həmçinin də bu mərkəz motivasiyaya emosional cavdır. Başqa sözlə bizim beynimiz cütlüyü seçir və elə bir hala gətirir ki, çox zaman tərəflər davranışlarının necəliyinin fərqinə də varmırlar. Hansı ki, normal vaxt o şeylərə cəsarət belə etməzdilər. Bu hisslərin mükafatı isə odur ki, biz özümüzü çox yaxşı hiss ediriki və düşünürük ki, etdiyimiz hərəktlər sevgimizə dəyər.
Necə ki, Nyu Yorkda yaradılmış A. Eynştey tibbi kollecinin professoru Lyusi Braun deyir : "Sevən insan tamamilə xoşbəxt ola bilər. Hansı ki, bu xoşbəxtliyin tərəf müqavili daimi narahatçılıq hissidir". Braunun sözlərinə görə beynimizin mərkəzinin bizə bu duyğunu yaşatması olduqca vacib amildir. Belə ki, məhz bu mərkəz insanlarda intim hissini yaradır

Nyu York dövlət universitetinin psixoloqu Artur Aron da qeyd edir ki "sevgi və ehtiras hissi də eynilə narkotik kimi beynimizin eyni hissəsini aktivləşdirir." Psixoloq münasibətləri 1 aydan 2 ilədək olan 10 qadın və 8kişi arasında tətqiqat aparmışdır. Onlara münasibtləri dövründə çəkilən şəkillər göstərilmişdir. Tətqiqat müəyyən etmişdir ki, romantik duyğular yeganə duyğudur ki yalnmız insanlar tərəfindən yaşanır. Birlikdə keçirilən miüddət ərzində də hisslər dəyişir və intensivləşir. Tətqiqat zamanı həmin şəkillərə baxan iştirakçılarda eynilə görüş zamanında olduğu kimi beynin həmin hissəsi aktivləşməyə başlamışdır. Eyni zamanda uzun müddətli münasibtlərdə bu aktivlik daha tez hiss olundu. Yüksək bağlılıq və simpatiya hissinə görə.

Μου αρέσει! 2