Gjithë frikë, ushtari i tha komandantit të tij në vijën e frontit:”Komandant! Shoku im filani nuk ka ardhur nga sheshi i betejës. Kërkoj prej teje që të më lejosh dhe të shkoj ta kërkoj.”
Komandanti iu përgjigj prerë:”Jo, kërkesa jote refuzohet. Nuk dua të rrezikosh jetën tënde, për hir të një ushtari, i cili ka shumë mundësi të ketë mbetur i vrarë.”
Ushtari, edhe pse nuk mori dot leje nga komandanti, u nis drejt sheshit ku ishte zhvilluar beteja, pa pyetur as për plumbat që fluturonin në ajër.
Një orë më pas, ai u kthye me plagë të rënda, me kufomën e shokut të tij në krahë. Me ta parë komandanti, i tha duke e qortuar:”A nuk të thashë se ka vdekur?! Pa hë, më thuaj, a e meritonte një rrezik kaq të madh gjetja e kufomës së tij?!”
Ushtari iu përgjigj shkurt dhe prerazi:”Sigurisht që po. Kur e gjeta, ai ishte akoma gjallë. Kur më pa, fjalët e vetme që arriti të thotë ishin:”E dija se do të vije!”
Një mik i vërtetë, të gjendet pranë edhe atëherë kur të braktisin të gjithë.

Μου αρέσει! 5