მატარებლის მსგავსად შემცირდებოდა მანძილი

სხეულებს შორის.

მოგიყვებოდი თუნდაც ჭორებს საკუთარ თავზე, ეჰ იმდენია.

შენ კი იცინებდი და თავს მხარზე დამადებდი.

გამოზომილი სუნთქვით შენს ყურთან განვიხილავდი

სამი იმპერატორის ომს.

გენიალურ მხედართმთავრებს, დავცინებდი კარის მხატვრებს.

მერე თითებსაც დავატოლებდით, ისე უბრალოდ

მიზიდულობის კანონსაც გაგახსენებდი.

შენ კი ამომხედავდი და მეტყოდი :

-მაკოცე რა..

და განა რამე?

საიმოვნებით დავწვებოდი შენი საწოლის ცარიელ მხარეს ..