39, Tbilisi, Γεωργία
დროისა და სივრცის
თვალუწვდენელ იდუმალებაში
მხარზე შენს ხელს ვგრძნობ და
არ მეშინია უფალო...
ბავშვობიდან ჩუმად გაპარული
ფერიები, ახლა ზღაპრებს გარეთ
ნამდვილ სიმარტოვით
თამაშობენ...
მე სუნთქვას ვითვლი
სამამდე...რვამდე...მინდა,რომ
მწამდე,მინდა,რომ
მყავდე...სადამდე?ცამდე!
როდესაც სული დაიწყებს
კივილს,ენძელასავით ჩუმი და
მორცხვი,აი, ეს არის, ეს ნიშნავს
ტკივილს,თორემ რა არის
ტკივილი ხორცის"
ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ
ხდება რაღაც მნიშვნელოვანი და
ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ
ადიხარ ''ციდან სამ მეტრზე'' ♥
გამოვიგონე ჩამთვის ჩუმად ჩემი
სამყარო, და იქ დავფრინავ
იდუმალი ოცნების ფრთებით..
სიგიჟის ზღვარზე, თამბაქოს
ბოლში, დავდგით სპექტაკლი
მხოლოდ ჩვენ სამმა..
მე ამ სპექტაკლში ვარ მთავარ
როლში, მხარი ამიბეს ღამემ და
ქარმა...
ყოფნას და არყოფნას, სადღაც
შორისა ვარ,
საფლავს მინაწერი წლების
დეფისივით.."
ოდესმე გილოცია ცრემლებით?!
მითხარი, მითხარი რომ გჭერია
შენი ცოდვების სიმძიმით
ატირებული სანთელი…
საუბარს ალბათ ასე დავიწყებ:-
რა მარტოობის დღეა და რა
დღეებისმარტოობაა..და ვერ
გეტყვი, ვიფიქრებ:- რა უჩემო
ხარ რომ იცოდე და რა უშენო
ვარ რომ იცოდე...
რას იტყვის ხალხი???.... და
ხშირად ბევრი, ამ აზრის გამო
ცხოვრებას ინგრევს...
ნეტავ რამდენჯერ უნდა
მესტუმრო,არ დაიღალე!? სკამი
წამოიღე ჩამოჯექი..
9 views
Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια.
Πρόσθεσε ένα σχόλιο για να ξεκινήσεις τη συζήτηση!