Witam.
Od pewnego czasu mam wrażenie że zamieniamy się bezuczuciowe maszynki ,ciągle gdzieś pędzące.
Dobra ,dobra już słyszę te tłumaczenia,że takie czasy,że trzeba ,że nie ma czasu na nic.....
Jakoś to do mnie nie przemawia.
Wybaczcie ,ale jakoś inaczej to widzę.
Może dla tego że tak zostałam wychowana?
A może dla tego ze po prostu pielęgnuję pewne małe szczególiki,które zostały mi wpojone w dzieciństwie i tak pozostały do dziś.
Dobra czas przejść do meritum tego o co mi właściwie chodzi :)
A o zwykłą rozmowę miedzy ludźmi...
Taka wiecie z zachowaniem pewnych norm grzecznościowych,choć nie zawsze ,czasem dla podkreślenia ważności naszego zdania fajnie jest użyć niecenzuralnego słowa-choć nie warto z nim przesadzać.
Zauważyłam że rodziny ze sobą nie rozmawiają !!!!
To jest okropnie przerażające.
W moim rodzinnym domu wyglądało to tak;
w domu był ogromny stół,przy którym jadaliśmy wszystkie posiłki wspólnie.Zasiadanie do obiadu czasem musiało czekać na ostatniego domownika.Ten stół służył nam do jedzenia ,ale i do debat ,narad,kłótni i sądów rodzinnych ha ha ha a różnie to bywało.Wszak mam 3 braci i nie zawsze zgadzaliśmy się we wszystkim.
Ale chodzi mi o to,że ten stół to było miejsce,przy którym skupialiśmy się czasem wieczorami,kiedy za oknem szalała burza śnieżna a w domu nie było światła....Czasem mama czytała nam baśnie a czasem rozmawialiśmy o wszystkim .Czasem wystarczyła jakaś drobna rzecz a wszyscy pękaliśmy ze śmiechu.
Tu uczyliśmy się szacunku dla rozmówcy i choć nie zawsze zgadzaliśmy się ze zdaniem innych szanowaliśmy je i nie krytykowaliśmy.Nie używaliśmy niecenzuralnego słownictwa ,bo tuż obok siedziała mama i tato i jakoś nie wypadało...Zresztą do tej pory po mimo moich yhy....lat nie używam takich wyrazów w rozmowie z rodzicami.
A powiem Wam że ostatnio aż mnie zatrzepało ,kiedy słyszałam jak córka rozmawia z mamą i co drugie słowo zaczynało lub kończyło się na q.a.
Ale czego wymagać ,kiedy a sama mama chwile wcześniej zjechała dosłownie jakąś starszą panią za poglądy polityczne.
Z naszych domów wywędrowały duże stoły a w ich miejsce pojawiły się wymyślne i malutkie ławy ,lub stoliki ,przy których ciężko wygodnie usiąść i zjeść.Każdy siada gdzie popadnie ,czasem dosłownie trzymając talerz na kolanie.Nieodłącznym towarzyszem posiłków jest albo Tv albo laptop.No z nim to sobie porozmawiamy.........
Dobra ok....przyznam rację,że takie czasy tydzień krótki i czasu mało ,każdy gdzieś pędzi .
Ale są niedziele,kiedy jesteśmy w domu i co???????????
No właśnie zamiast wspólnego obiadu jest wypad gdzieś tam na szybkie jedzonko,lub wylegiwanie się w łóżku do późna ,odsypianie imprezki sobotniej...I znowu nie ma czasu na rozmowę.
Ej zapytanie jak było w szkole ,to nie rozmowa a slogan,którego używamy bo wypada a niekoniecznie słuchamy odpowiedzi...
I potem okazuje się że nie znamy ludzi z którymi mieszkamy....
Lub że nasz ukochany znalazł w sieci sobie bratnią dusze i tam potrafi rozmawiać o wszystkim..
Lub z nasze dziecko zrobiło coś o co byśmy go nigdy nie posądzili bo przecież nie tak go wychowaliśmy!
Bo przecie,ż to nie tak miało wyglądać i czasem uważamy,że jak nie ma żadnego problemu to nie ma o czym rozmawiać i wszystko jest ok a wszyscy powinni wiedzieć że ich kochamy i popieramy...
Ale czy na pewno???
Przecież wszyscy potrzebujemy aprobaty,pochwał ,nagan.Chcemy je słyszeć,rozmawiać wymieniać poglądy....Mimo wiemy że postępujemy dobrze lub źle ale chcemy aby nam ktoś o tym mówił,pokazał i okazał że dostrzega nas i że jesteśmy ważni.A wszystko to daje rozmowa.
Potem okazuje się że nie umiemy rozmawiać a tylko albo krzyczymy,albo wytykamy błędy innym i sami zamykamy się w skorupie..
Rozmowa oczyszcza duszę daje nam poczucie bycia ważnym,wysłuchanym i docenionym.
Warto o tym pamiętać i pielęgnować .Bo rozmowa i umiejętność rozmowy to ważna rzecz.
Bo mam wrażenie ,że zamieniamy się w bezduszne maszynki.........A gdzie nasza ludzkość?

Μου αρέσει! 9