Kołysany wiatrem tańczysz na złotej linie balansujesz jak liść niesiony podmuchem znów pijesz wódkę z ukochanym ryzykiem Słońce wypala twoje ramiona lśniącym pyłem pokrywa całe ciało Nadludzki wysiłek skręca cię wpół Unosi w tajemnicze dziwne światy zanurza w niedostępnym oceanie Gdzieś daleko pod tobą zagubiona i zapomniana istota westchnieniem odrywa cię od pracy by jeszcze raz uciec w marzenia by jeszcze raz uwierzyć w piękno by jeszcze raz spojrzeniem dotknąć twoich ust.

Μου αρέσει! 4