- გიცქერის ძველი სახლის კედელი,
გკოცნის სიზმარი, გერევა რული,
სავარძლის უკან გადაყრილ ხელებს
უჭირავს ტანი შიშდარეული.

- ფხიზლობ, დადიხარ, ძილში ირწევი,
ვკვირობ, ეგ ცეცხლი სით დაგეტია!
რამდენი კაციც სცხოვრობს მიწაზე,
ქვეყნად იმდენი საგიჟეთია.

ჭოტი დასცინის ბნელ არემარეს,
მწყრის ქვითქვითია, ბიბინი ყანის.
გაუსხეპავი ღამეა გარეთ
და პოეტების ნახირი ბღავის.

- დაიტანს მგზავრებს ზვავი, მეწყერი,
ფეხს იღრძობს კაცი, მერე ბუნება.
შთამომავლობა - ლექსების მტერი
ჩვენს ნაწერებზე აბუზღუნდება.

- დიდხანს ასდევდი უღრან აღმართებს,
გჯეროდა დედა და ბედისწერა.
არ მოგეწონა, რომ შეხვდი ღმერთებს
და გაუხვიე სივრცეებს ცერად.

ნიკო სამადაშვილი

Μου αρέσει! 1