ჩვენი შეხვედრის და განშორების
სადღეგრძელოებს დავცლი ბოლომდე,
მერე ბარბაცით ავივლი კიბესდა
კვლავ ვინატრებ რომ განმეორდე.
მერე ვინანებ, რატომ დავლიე-
ღვინომ მასწავლა სიცილით გლოვა,
მე დავიწყება მინდოდა შენი,
მაგრამ რატომღაც პირიქით მოხდა.
ვიღაცის ჯიბრზე,რაღაცის გამოცრემლი
მახრჩობს და მაინც ვიღიმი,ა
რ მემღერება, მაინც ვღიღინებ,
არ მეცეკვება_ ვცეკვავ გიჟივით...
სადღეგრძელოა ჩვენი შეხვედრის
მე ამ ჭიქასაც ბოლომდე დავლევ და
დაგუბებულ ცრემლის მაგივრად
თებერვლის ქარი ამივსებს თვალებს..
Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια.
Πρόσθεσε ένα σχόλιο για να ξεκινήσεις τη συζήτηση!