ვფიქრობდი დიდხანს... უსასრულოდ დიდხანს... ღრმად და დაძაბულად! ვცდილობდი, ამომეცნო, ჩავწვდომოდი ყველაფრის აზრს და პირველსაწყის! და, მხოლოდ, ახლა გავაცნობიერე, რომ ეს მაინც ადამიანის ფიქრი იყო. ადამიანის, რომლის მყიფე თავის ქალის ოთხძვლოვან-კედელშუა უღონოდ იბადებიან და იქვე კვდებიან უძლური ფიქრები!
მ.შ. 13.06.13.
Još nema komentara.
Ostavi komentar, započni diskusiju!