Νιώθω μόνος, μου λες…
Ο δρόμος, που σε πάει στους γκρεμούς και στ' ανάθεμα, ξεκινάει από παντού. Τώρα πια δρόμους και μοίρες και χαμούς, όλα...- τα διαλέξανε γι' αυτόν άλλοι. Γράμματα; Όχι, δεν ήταν πια βολετό να μάθει... Λοιπόν. Χτίσε τη ζωή σου με τούβλα, με βιβλία δε σ' αφήνουν. Πότισε τα χαρτιά σου με φαρμάκι, με μελάνι δεν μπορείς.
.....ότι αισθάνεσαι να λες γιατί περνάνε οι στιγμές
-Τί είναι το καλοκαίρι;
-Ένα όχημα που σε πάει κάπου
-πού;
-εξαρτάται από το ποιός είσαι!
-Αν είσαι γιάπης, θα σε πάει κατ' ευθείαν στο κλιματιστικό του πολυτελούς σου ΙΧ.
-αν είσαι στρατοκόπος, θα σε πάει στα δροσερά τερπένια των δασών. Εκεί που τα πλατάνια κι οι κλέουσες συγγράφουν ακύρηχτες αγάπες, πάνω στο κρύσταλο ρυάκι που τρέχει στις ρίζες τους.
-αν είσαι καπετάνιος, θα σε πάει εκεί που η αλμύρα της θάλασσας ωσμώνει το φυγόκεντρο κόκκινο του ήλιου που δύει.
-αν είσαι πεταλούδα, θα σε πάει στου υπέρου το κίτρινο και στην αγκαλιά του θεού, γιατί ξέφυγες από την έρπουσα φάση σου.
-αν είσαι ξωμάχος θα σε πάει…
Πολλά δεν θέλει ο Άνθρωπος
Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί απ' όλους τους Έλληνες