azr gamoclili mivujeqi sawer magidas
davxuje tvali rom axlisatvis mimegno iqneb
shevyevi fiqrebs gadavabije yvela barikads
iqve chavintqe da albat gzasac vegar gavigneb
rtuli agmochnda vidre megona azrta struqtura
imaze rtuli vit piramidis bneli shigtavsi
da davibeni titqos menaxos ucxo skulptura
chavfriqrdi ert wams araferia albat mis msgavsi
ra martivad jgers sityvebad tqmuli sheican tavi
atmagad rtuli sityvata azrad realizeba
labirintia miuwvdomeli kedlebit shavi
arsad sinatle yvelgan bneli ra mesizmreba
yvelgan biliki tito-tito sxvadasxva mxares
tito bilikze kidev biliki rvafexas qseli
gaocebuli shevyureb surats da visres tvalebs
da virchev ert gzas agar mashinebs ukuni bneli
matulobs risxva chemshi umal da vgrznob sibrazes
umateb nabijs titqos ragac mizidavs zala
da vgrznob am velshi uaryofits ara simyares
vabijeb warsuls fexqvesh moqceuls magram ar kmara
titqos mjirdeba ragac axali rom shevimecno ese samyaro
gavwio farda, zgvrad gavlebuli da gavixedo am sazgvris migma
armovachino me idumali, sheucnobelni gverdze gavyaro
rom amaxinjebs da efareba am chven samyaros uxilav nigbad.
lamazi xar lamazi xar rogorc mzeo
da anateb imisatvis rom gatendes chventvis dreo
ise nazi ciuri xar, meshinia mokareba
rom icode rogor minda shentan axlos mopareba
chemtana xar magram mainc minda gitxra erti rame
ushenoba zalzed mtanjavs gadavabi dges da garec
guli miqris guli moqris ise rogorc neli tango
iqneb mitxra rom vicode sadamdera davitanjo
shen giyuro shemizlia da shens fiqrshi gavateno
netav rodis megirseba rom shevexo shen bageso
vigrzno sheni sitkboeba davtvre rogorc gvinit mtvrali
torem ukve shors wavedi amebnia gza da kvali
shen xar chemi siyvaruli da cxovrebis sinatleo
rogor minda amisruldes rac ki rame vinatreo
sul shen gverdit viyo me da gealerso, gealerso..
mitxar rame torem ukve vegar vuzleb me amdenso
amoftqavs chemi grznobac mova rogorc niagvari
wagviyolebs chven orives da gaqreba yvela zgvari
es iqneba siyvarulis zemagali gamovlena,
wami roca gonebidan gagviqreba fiqri yvela
roca goni dadumdeba damunjeba ufro ena
mivecemit netarebas daviviwyebt realobas
mashin vityvi mxolod mashin rom vagmerteb me am grznobas.
Mokled ra temaa icit megobrebo, ar mjeravs am siyvarulis shemdgomi megobrobis; sruli sisulele da sicrue, amit mxolod vcdilobt gaveqcet imas, rac shignidan gvawuxebs da movachvenot vitom yvelaferi kargadaa. Chemtvis piradad yofili gogona aris yofili, arc meti arc naklebi. Mas arc gamiznulad mivwer da viurtiertobeb da arc gamiznulad avuvli gverds, roca sadme shemxvdeba, mival movikitxav da davemshvidobebi. Vot tak
დიდი ხანია ვფიქრობდი და მინდოდა დამეწერა, მაგრამ მიზეზს ვერ ვპოულობდი ან უფრო ძლიერ იმპულს ვეძებდი ალბათ, რომ ამ თემას ამ კუთხით და ასე ღრმად შევხებოდი. ის იმპულსი კი რამაც ამ საკითხზე მუშაობა გადამაწყვეტინა არის ამბავი, რომელიც სულ რამდენიმე დღის წინ ჩემი ყურით მოვისმინე და რომელმაც იმდენი ემოცია გამოიწვია ჩემში, თავგზა ამიბნია, დამაფიქრა წარსულზე, აწყმოსა და მომავალზე და რაღაც ზიზღის მაგვარმა დაისადგურა ჩემში, თუმცა ეს უფრო მეტი იყო რაღაც გამოუცნობი გრძნობა, რასაც სიტყვებით ვერ ავხსნი და ეს ამოუცნობი გაელვება, უეცრად გაჩენილი ხანძარი ჩემში მიმართული იყო ქალთა სქესის, როგორც ყველა საზიზღარის, ყველაზე ბინძურის და ყველაზე ამაზრზენის წინააღმდეგ. მკითხველო არ მინდა გეგონოს თითქოს…
ხშირად თქმულა და ალბათ ნებისმიერ ჩვენგანს ექნება გაგებული- " საქართველოს გეზი დასავლეთისკენ აქვს აღებული, ევრო-ატლანტიკურ სივრცეში გაწევრიანებას ესწრაფვის" - მაგრამ მთავარი პრობლემა არა ისაა, რომ ეს ვერ ხერხდება რაღაც მიზეზების გამო არამედ ის, რომ პრობლემას თავად საზოგადოების აზროვნება წარმოადგენს. ვერანაირად ვერ მოხერხდება ჩვენ კულტურაში დასავლური ღირებულებების, ელემენტებისა თუ სიაახლეების შემოტანა და შერწყმა მასთან, სანამ თავად რადიკალურად ან სულ მცირე ისე არ შეიცვლება ის, რომ დასავლურს მოერგოს. ჩვენ საკმაოდ ტრადიციული ქვეყანა ვართ, რომელსაც მართლმადიდებლური სარწმუნოება ამყარებს, რომელიც გარკვეულწილად ხისტია და სიახლეების მიღებას ძნელად ეგუება. ამ მხრივ შეიძლება ითქვას საქართველო გაცილებით უფრო აზიურია ვიდრე ევროპული, თუმცა მთლიან ჯამში რომელიმე ერთისადმი მისი მიკუთვნება…
მე არ შემიძლია ისეთი სამყაროს ნაწილი გავხდე, სადაც მამაკაცები ცოლებს ისე აცმევენ, როგორც მსუბუქი ყოფაქცევის მქონე ქალებს. სადაც არ არსებობს ღირსებისა და პატივისცემის ცნება“ - ამბობს ჰოლივუდელი ვარსკვლავი კიანუ რივზი და შემდეგი სახის განცხადებას აქვეყნებს.
„ სადაც ქალებს არ სურთ ბავშვების ყოლა, მამაკაცებს კი - საერთოდ ოჯახი. სადაც ცინგლიანი ბავშვები წარამტებულები არიან, თუკი მამის მანქანას ჩაიგდებენ ხელში და ვისაც ოდნავი ძალაუფლება მაინც აქვს, ცდილობს დაამტიკოს, რომ შენ არარაობა ხარ. სადაც ხალხი თვალთმაქცურად, ხელში ალკოჰოლის ჭიქით აცხდებს, რომ მას რელიგია სწამს, მაშინ როცა ოდნავი კავშირიც არ აქვს საკუთარ რელიგიასთან.
სადაც მოკრძალება მინუსად ითვლება. სადაც ხალხს სიყვარული დაავიწყდა და ისინი მხოლოდ საუკეთესო პარტნიორს…
გამოუცნობია ქალის ბუნება, ის იმ თავსატეხს წააგავს, რომ გგონია ამოხსენი და ამ დროს მეორეს შეეჯახები. ეს მათთან ურთიერთობას უფრო საინტერესოს ხდის. თუმცა ერთი ფაქტია კიდევ ბევრს ჰგონია, რომ ქალები ზოგადად რომანტიკოსები არიან, რადგან მგრძობიარენი არიან და ერთ პატარა გაელვებაზეც ჰაერში აფრინდებიან ხოლმე, ქარისგან გატაცებული ხის ფოთოლივით, ადვილია მათ სათუთ გრძნობებზე თამაში; არა ეს ასე არ არის, ისინი გაცილებით უფრო პრაგმატიკოსები არიან, ვიდრე მეოცნებენი, თუმცა აქვე უნდა ითქვას ისიც, რომ ქალი მაინც სუსტი არსებაა, ის აუცილებლად სხვაზე უნდა იყოს დამოკიდებული რაც არ უნდა ძლიერი იყოს ის, მას მაინც სჭირდება გვერდით მამაკაცი - მისი სითბო, ალერსი- დაცულად რომ იგრძნოს თავი.
დღესაც
წამიღეს უცხო ფიქრებმა,
ალბათ მე ძილის არ მაქვს დროება!
ეს კაეშანი კვლავ მომერია,
და დამიბინდა ისევ გონება;
არ მაქვს სიმშვიდე და მოსვენება,
რაღაც უაზროდ წრიალებს ჩემში;
დავიძმობილე ღამის წყვდიადი
და ავურიე ეს ღამე დღეში.
გამომეპარა ეს განთიადიც
და ალიონის ნაზი მშვენება;
ჩამომეძინა სარკმლის კიდესთან,
თავგზააბნეულს მე მეჩვენება,
ისევ ღამეა, ცაზე მთვარეა
და კიაფობენ…
ოჰ!ეს რა არის?! სადავარ ღმერთო?! ნუთუ მე მოვკვდი?!
მაგრამ არა, არც სიზმარს არ ჰგავს აქ როგორ მოვხვდი?!
რა სილამაზე, მშვენიერება,რა სინატიფე თუ მეჩვენება;
მსგავსი ადგილი დედამიწაზე იქნებ არსებობს დამემეშლება.
უსაზღვრო სივრცე, გაშლილი ველი, მოსჩანან მთები
და გორაკები, შემაღლებები, კლაკნილი გზები
და დასასრული მათი სადღაც ჩერდება ტყეში;
უყურებ ასე გაშეშებული და რაღაც უცხო იღვიძებს ჩემში.
სმენას ვადევნებ ბუნების ჰანგებს ასე რომ მართობს;
ჩიტების ნამღერს, ბალახის შრიალს, ქარი რომ ართობს;
მივყვები ბილიკს, სულ უფრო მეტად მიზიდავს სიღრმე
და ვიწყებ რბენას გალაღებული ცოცხლდება სიყრმე;
ვივსები ძალით უფრო მეტად ვიდრე ვიღლები
და შორს მიქრიან თითქოს მტანჯველი ჩემი ფიქრები.
ვივიწყებ ყველას, ყველაფერს ერთად, ვერწყმი ბუნებას
და ეს სიწყნარე სიმშვიდე სულში მიქრობს მე ყველა ბოროტ ცდუნებას.
ქრება ტკივილი შებოჭილობა…
ეს მხოლოდ ერთხელ ხდება? სიყვარული მხოლოდ ერთხელ მოდის? - ვეკითხები ჩემ თავს, მაგრამ პასუხი არაა, ირგვლივ სიცარიელეა. განა შეიძლება, გიყვარდეს ერთი ისე ძლიერად როგორც მეორე ან გიყვარდეს ისევ ისე, როგორც მაშინ, ძველად. თავად სიყვარული რა არის ამოუცნობი, სიტყვებით რომ ვერ ახსნი, ღვთისგან ნაბოძები საჩუქარია კაცთათვის ალბათ, რომ გათრობს, გაბრუებს, რეალობას გავიწყებს და ისეთ რამეს გაკეთებინებს რასაც სხვა დროს ლოგიკურ ახსნას ვერ მოუძებნიდი. ესაა ორი სულის კავშირი, რომელიც ერთ მთლიანობას ქმნის, ერთი არსია- საოცრებაა მართლაც. ხშირად ფიქრობ როდის მოვა, გეწვევა ეს დიდებული გრძნობა, იქნებ ახლა სწორედ ამ წუთას, იქნებ ხვალ, ზეგ,...დრო გადის არაფერი იცვლება, შემდეგ კი პაუზა: ცდილობ სხვა რამეზე გადაერთო…