22.06.2012
55, Athens, Kreeka
Έτσι κι αλλιώς, στην ουσία, όλοι είμαστε μόνοι.
Μπορεί ν' ανήκουμε στην αγέλη...αλλά...
καθένας κοιτάζει το δικό του αστέρι....
Κι αυτή η Άγια Σιωπή...!!!
ωωω...εκείνη μόνο μου αρκεί...
------------------------------------------------------------
Ο δρόμος της σιωπής...
βαδίζεται σπέρνοντας δάκρυα πόνου...που ποτίζουν κομμάτια απ'την καρδιά...εκπαιδεύοντας την αντοχή, την υπομονή, την ατέρμονη ελπίδα, ακόμα και την αγάπη, έχοντας συνοδοιπόρο μόνο τη μοναξιά...τη σιωπή...τον πιο βαθύ εαυτό μας...
Αυτός ο δρόμος...ο λιγότερο περπατημένος...κρατά τα χνάρια αυτών που δεν διαπραγματεύτηκαν την ψυχή τους... ✿ڿڰۣ—
"Ελίνα"
--------------------------------------------------------------
ΔΡΟΜΟΣ
Τώρα μακραίνουνε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.
Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει.
Μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.
Μ' είδαν, προσπέρασαν
όσοι αγαπάω.
Μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.
Πόσο τ' ανέβασμα
του άχαρου δρόμου!
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ' όνειρό μου.
Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες.
Τ' άνθη, χαμόγελα
μες στους χειμώνες.
Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια.
Ηλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ' αστέρια
Είναι και ανάμεσα
σ' όλα η Αγάπη.
Στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπη.
Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...
"Κώστας Καρυωτάκης"
55 vaatamisi
Kommentaare veel ei ole.
Lisa kommentaar, ole esimene!