nika's blog

სიკვდილმა უთხრა ასი წლის

შეზარხოშებილ კაცსაო,
- კაცო გეყოფა სიცოცხლე
ჯერი დაუთმე სხვასაო!

-შუბლი შეიკრა მოხუცმა
არცა ჰო უთხრა არც არა,
ღვინით შეივსო ყანწი და
სულმოუთქმელად დაცალა-

გადაიწმინდა ულვაში
დაკოჟრებული თითებით;
გვერდით მოისვა სიკვდილი
გამოწერილი "ქვითრებით".

უთხრა:- ჟერ მოდი დავლიოთ
ვადიდოთ უფლის ძალაო
და მერე გეტყვი იმ სოფლად
გამოგყვები თუ არაო.

აიღო ყანწი, შეუვსო,
სიკვდილს, ქაფქაფა ღვინითა,
ძალით ასვა და აყლაპა
მიქელგაბრიელს ღრინვითა.

ასეთი არცარა ესვა,
არც არა ჰქონდა ნახული,
ყლურწა და ყლურწა…

Я встретил вас - и все былое В отжившем сердце ожило; Я вспомнил время золотое - И сердцу стало так тепло... Как поздней осени порою Бывают дни, бывает час, Когда повеет вдруг весною И что-то встрепенется в нас, - Так, весь обвеян духовеньем Тех лет душевной полноты, С давно забытым упоеньем Смотрю на милые черты... Как после вековой разлуки, Гляжу на вас, как бы во сне, - И вот - слышнее стали звуки, Не умолкавшие во мне... Тут не одно воспоминанье, Тут жизнь заговорила вновь, - И то же в нас очарованье, И та ж в душе моей любовь!..

კვლავ ენაცვლება წუთისოფელში
თვალსასეირო გულით სატირალს…
შენ გწამს, რაც შენთვის სასარგებლოა,
მე – რაც მოითხოვს თავის გაწირვას!

არის ცხოვრების უსამართლობა
შენთან მოსული მწარე ფიალით,
ის ეკლის გვირგვინს შუბლზე დაგიდგამს
და შუბლი ელავს სისხლის სიალით.

ნუ დაუმალავ ხალხს ამ იარას,
დადექ იქ, სადაც შუქი ინთება
ეკლიან შუბლზე უფრო ძლიერი
და მშვენიერი მზე გაბრწყინდება.

დამარცხებაში არის სიმაღლე,
რაღაც მეფური და საოცრება!
დამარცხებაში არის სინათლე,
რაღაც ღვთიური და სასოება!

და ვერიდები გამარჯვებულებს, -
გამარჯვებაში, აბა, რა ყრია?!
მე ვეფერები დამარცხებულებს, -
დამარცხებულად თავს რომ არ თვლიან!

ხვალე

ვახტანგ ჯავახაძეს

რა დიდებული სიტყვა არსებობს
ეს დალოცვილი "ხვალე".
– დღეს გვიანაა, ხვალე, ბავშვებო,
ხვალეც მალეა, მალე!

ხვალიდან ვდგები დილა ადრიან,
ვარჯიშს დავიწყებ ხვალიდან.
ხვალიდან აღარ მოვწევ, ნაღდია,
წვეთსაც არ დავლევ ხვალიდან.

ხვალ გადავიხდი გადასახადებს,
ხვალ გავისტუმრებ ვალებს,
წერილს ხვალ დავწერ, აღარ გადავდებ,
ხვალვე გავგზავნი ბარემ.

– ხვალ ბილეთები გეშოვა იქნებ,
ხვალ ანონსია "ღალატის"!
– ხვალ ფეხბურთია!.. ხვალ ნაღდად ვიგებთ,
ბიჭო, რა გაძლებს ხვალამდის!

იმ წიგნს უთუოდ ხვალ წავიკითხავ,
ხვალ დილიდანვე ვთარგმნი!
ხვალე ვისესხებ... ხვალე გიყიდი...
კარგი... დაწყნარდი, კარგი!


ეხლა თუ არა ხვალ გამიგებენ,
ეს დღეც დადგება მალე,
სახელოვანი ხვალ შევიქმნები,
ხვალე, ხვალე და ხვალე!


შენც, ჩემო თავო, რა გეფიქრება,
რა გამოგილევს ხვალეს,
ეს ხვალე მუდამ, მუდამ იქნება,
მიდი თვალე და თვალე!

Когда вода Всемирного потопа
Вернулась вновь в границы берегов,
Из пены уходящего потока
На берег тихо выбралась Любовь -
И растворилась в воздухе до срока,
А срока было - сорок сороков...

И чудаки - еще такие есть -
Вдыхают полной грудью эту смесь,
И ни наград не ждут, ни наказанья, -
И, думая, что дышат просто так,
Они внезапно попадают в такт
Такого же - неровного - дыханья.

Я поля влюбленным постелю -
Пусть поют во сне и наяву!..
Я дышу, и значит - я люблю!
Я люблю, и значит - я живу!

И много будет странствий и скитаний:
Страна Любви - великая страна!
И с рыцарей своих - для испытаний -
Все строже станет спрашивать она:
Потребует разлук и…

მე აგაღელვეთ ქალბატონო, ჰო აგაღელვეთ,
ახლა თვალებს ხრით, შეხვედრისას, თუნდაც ქუჩაში
დახრილ თვალებშიც, კარგად ვხედავ, მზე ავაფეთქე
და პაწაწუნა აღელვებას, გამჩნევთ სუნთქვაშიც.

მე აგაღელვეთ ქალბტონო, ყალბი ღიმილით,
რომელიც კარტში, ცოტახნის წინ თქვენთვის მოვიგე,
მე აგაღელვეთ ქალბატონო, მაგრამ სინდისი
სხეულს აწვალებს და ვერაფრით ვეღარ მოვირგე.

დგახართ და ხელით, იმ პატარა მაჯას აწვალებთ,
რომელზეც ჩანთის ყური ხტის და გეამბორებათ,
თქვენი სხეული მაგ სითეთრით სადაფს ადაბლებს
უფასურდება, ყველაფერი თქვენს წინ ფერხდება.

მე აგაღელვეთ ქალბატონო? კიდევ არ მჯერა
არ მჯერა, ჩემით მოიხიბლეთ ? თუ მეჩვენება
ალიონისფრად გიღაჟღაჟებთ ლოყები ვხედავ,
მე რომ არ ძალმიძს, თავის თითებით მზე გეფერებათ.

თვითონ კი ამ დროს, ხელებს ვმალავ, შარვლის ჯიბეში,
რადგან არ მინდა, შეამჩნიოთ როგორ თრთის თქვენს წინ
ირონიულად გავიღიმებ, და გაგეცლებით...
დაგიბრუნდებით, როცა…

Красивая женщина - это профессия.

 И если она
 		до сих пор не устроена,
ее осуждают
 		и каждая версия
имеет своих
 		безусловных
 			сторонников.
Ей,
 	с самого детства вскормленной
 					не баснями,
остаться одною
 		а, значит, бессильною,
намного страшнее,
 		намного опаснее,
чем если б она не считалась
 				красивою.
Пусть вдоволь листают
 			романы прошедшие,
пусть бредят дурнушки
 			заезжими принцами.
А в редкой профессии
 			сказочной женщины
есть навыки,
 		тайны,
 			и строгие принципы.
Идет она молча
 		по улице трепетной,
сидит как на троне
 		с друзьями заклятыми.
Приходится жить -
 		ежедневно расстрелянной
намеками,
слухами,
вздохами,
взглядами.
Подругам она
 		улыбается весело.
Подруги ответят
 		и тут же обидятся...
Красивая…

Девушке из инета

Сквозь деревьев лазурное небо,
На пейзаже вся майка горит,
Мне, о Люба ответила: «Где бы,
О Гурджиеве сердце болит!»

И болит так оно и тревожит,
Я ж как яркая в небе Звезда!
Кто зажечь её только лишь сможет?
Того будет её красота.

ოჰ, ნუ იფიქრებ რომ მოკვდა გული, რომ სულ დავმარხე ოცნება წრფელი, განადგურების სევდიან გზაზე გულს ბევრი რამ აქვს ხელუხებელი. ველი, ვიბრძოლებ...მე ამ ყვავილებს ვატარებ, სანამ მექნება ძალი, რომ არ შეეხოს მას სისასტიკის ძალა შავ-ბნელი, ხელი მუხთალი. და მუდამ გულში გავზრდი იმ იმედს, რომ სადღაც არის ისეთი მხარე, სადაც ედემი ჰყვავის მზიანი, სადაც არ არის სული მწუხარე. წინ მელის ბედი... რაც იყო, იყო...…

მე შენზე ვფიქრობ და თითქოს გხედავ, ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი,
ძვირფასო მოსვლლა რად გაგიძნელდა? ძვირფასო რისთვის დაიგვიანე?
ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია, ახლა ქარები არხევენ ტირიფს ,
მე შენ გიამბობ ერთ ტრაგედიას და როგორც ბავშვი დავიწყებ ტირილს,
ასე გაივლის წამება ოხვრა, შენ მოხვალ ჩემთან თეთრი ხელებით
მოხვალ დაღლილი მეტყვი როორ ხარ? მოხვალ და ვიცი მომეფერები,
თუმცა იქნება ღამე წვალების, ღამე სასტიკი და ულმობელი ,
და ეს თვალები ლურჯი თვალები, ჩემი თვალები ისევ მოგელის..